«Ідзі і рабі дабро». Дзівосная гісторыя са згубленым тэлефонам
- Written by Аксана ЮЧКАВІЧ
- Published in Хрысціянскае меркаванне
- Add new comment
«Большасць людзей сумленныя», - паўтарала я сабе. Так і здарылася
"Ідзі, ды перадавай дабро!" - гэтымі словамі са мной развітаўся чалавек, імя якога я не ведаю, але менавіта ён знайшоў мой тэлефон, згублены ў снезе ўжо аж два тыдні таму.
Я падрыхтавала і грошы, і цукеркі, калі б ён цалкам адмовіўся ад грошай, бо з тэлефоннай размовы я зразумела, што хутчэй адмовіцца. Я разумею, што гэта маглі б расцаніць як заўгодна, гэтую падзяку, але часамі здаецца, што слова "дзякуй" усё ж мала.
Чалавек заўсміхаўся, сказаў, што прасушыў мой гора-тэлефон і сёння ён ужо ўключыўся. Распавёў, дзе знайшоў. Гэта дзіва, што (пасля такога часу прабывання ў гурбе!) тэлефон запрацаваў.
Я ўжо нават і не разлічвала на яго, але, калі згубіла, то падумала неяк адразу, што знойдзе яго нехта сумленны, і супакоілася. "У Беларусі ж большасць людзей сумленныя," - паўтарала я сабе. Так і здарылася.
І гэтыя словы: ідзі і рабі далей дабро, перадавай. Гэта ж і мой дэвіз, і гэта дэвіз усіх, хто ідзе са мною побач. І як добра пачуць гэтыя словы з вуснаў іншага незнаёмага чалавека!
Шкада, што не ведаю ані імя, ані прозвішча. Ведаю толькі месца працы - вул.Кальварыйская, 23. Дзяржаўны камітэт судовых экспертыз РБ. Ну то пасылаю падзяку вашаму годнаму і добраму супрацоўніку.
Media
Related items
- Пасля сутак на мяжы кіроўцу не ўпусцілі ў Беларусь з Польшчы. Прычына небанальная
- Адпраўка ў войска ў Беларусі адбываецца з удзелам святароў
- З 7 дзецьмі пасля 25 сутак вядомы прапаведнік пакінуў Беларусь
- Беларусы даказваюць у судах «польскія карані» – з дапамогай веры
- На «гучныя» службы ў касцёле паскардзіўся жыхар Смаргоні. Што яму адказалі?