«Ён прасіў нікому не пісаць». Пасля змены пробашча ў Смаргоні вернікі выступілі з заявай

У буйной каталіцкай парафіі – святога Арханёла Міхала ў Смаргоні – амаль месяц не сціхаюць хваляванні з-за змены пробашча. У сярэдзіне лістапада ў парафіі абвясцілі, што ксёндз Артур Ляшнеўскі, які шмат гадоў служыў у Смаргоні, пераводзіцца на служэнне ў вёску Жупраны.

Адразу ж з'явіліся каментары ад вернікаў са шкадаваннем. У адрас святара пісалі шмат цёплых слоў, некаторыя здзіўляліся: навошта маладога харызматычнага ксяндза, які прадуктыўна працуе з маладымі людзьмі ў парафіі і араторыі (моладзевым цэнтры), пераводзіць з горада ў вёску, дзе дзяцей і моладзі амаль няма?

30 лістапада святару ўрачыста падзякавалі і праводзілі яго на новае месца, затым – сустрэлі новага пробашча. Здавалася б, усё сцішылася, але 8 снежня ў сацсеткі раптам выклалі заяву вернікаў з заклікам да «дыяцэзіяльных уладаў».

Ліст з'явіўся на гарадскім пабліку. Ад імя парафіянаў нехта напісаў пра тое, што вернікі «з цяжкім сэрцам і пачуццём глыбокага здзіўлення даведаліся пра рашэнне касцёльных уладаў перавесці нашага шаноўнага і любімага ксяндза з нашай парафіі»:

«Для многіх з нас ён быў не проста святаром, а сапраўдным духоўным пастырам, сябрам і тым чалавекам, чыя шчырая вера, дабрыня і невычэрпная энергія ажывілі нашу парафію».

У тэксце падкрэсліваецца, што «раптоўны перавод, пра прычыны якога нам нічога не вядома, у невялікую парафію ў вёсцы выклікае ў нас глыбокае замяшанне і смутак»:

«Нам цяжка зразумець логіку, згодна з якой такі актыўны, дасведчаны і любімы пастыр адпраўляецца, па сутнасці, у забыццё, удалячынь ад вялікай і дзейнай супольнасці, якой ён так шмат аддаў».

У парафіі лічаць, што «таленты, энергія і любоў айца Артура павінны служыць як мага большай колькасці людзей, а не быць утоенымі ўдалечыні ад актыўнага парафіяльнага жыцця».

У сваёй заяве вернікі выказалі надзею на «тлумачэнні ад дыяцэзіяльных уладаў» і на тое, каб у будучыні «рашэнні аб лёсах нашых пастыраў прымаліся з большай празрыстасцю і улікам меркавання паствы».

У каментарах іншыя парафіяне не пагадзіліся з гэтай заявай. Адна з верніц напісала:

«Чаму Жупраны гэта забыццё? Ксёндз Артур дапамог развіць розныя групы ў нашым касцёле, вось наша задача цяпер працягваць усё, Езус застаўся з намі ў нашым касцёле, а ў ксяндза Артура свая дарога служэння Богу. Молімся за яго і дзякуем Богу, што мы мелі сустрэчу з ім».

Іншыя наогул абурыліся лістом:

«Навошта, калі ксёндз Артур прасіў з разуменнем паставіцца да гэтага і з прыняццем, прасіў нічога нікуды не пісаць. Вас папрасілі, а вы...»